Potholes...

Klasien, jij vroeg je af wat potholes waren. Dat vroegen wij ons ook af. Nou, potholes is een mooi woord voor: gaten in de weg. En wij kwamen ze tegen in het bos bij de ingall falls. En in de uitleg stond dat deze gaten waren ontstaan door de rivier. Maar wij vonden wel dat de rivier heel ver weg. Natuurlijk weten we wel dat het landschap erg kan veranderen in honderden jaren. Maar wij waren toen het spoor  bijster. zo-ie-zo al vanwege de onduidelijke signalering van de wandelwegen. (Zie: in vogelvlucht 2). En onze conclusie na het lezen van de pothole-uitleg was: it doesn't make sense. De afloop van onze roadtrip hebben jullie nog te goed van mij. Dus hier komt het. Op donderdagavond kwamen we terecht in Parry Sound. We waren welkom bij Jim en Jenny. Zij hebben hier een in-een-bos-verstopte cottage aan the blue lake road. Het huis was uitgerust met vele mooie kamers en een grote veranda. En er was ook een privé mini-harbour, waar wij onze 'eigen' plastic yaught hadden.  We konden hier lekker zwemmen in het meer en genieten van rust en ruimte. Daarnaast voelden we ons verwend door de gastvrijheid van Jim en Jenny.  We hebben het kaartspel 'big bertha' geleerd. Erg leuk om te doen. De moeite waard om te leren aan anderen, alhoewel we de naam erg bijzonder vinden. Op zaterdagmorgen reden we via het Algonquin Park terug richting Bellville. Dit betekende opnieuw een rit met tussenstops op plekjes waar we konden genieten van prachtige natuur. In Maynooth kozen we op het kruispunt van de 62 en 62 ons koffiemoment bij een heel schattig bakkerijtje, waar ze  heerlijke butter-taartjes verkochten.  Gelukkig kwamen wij geen potholes tegen op de wegen en om 19.00u arriveerden we weer in Belleville.