Falls from heaven

Na een heerlijke nacht in Brampton vertrokken we vanmorgen om 10 uur richting de Niagara Falls. Het was bewolkt en het regende. Dit, in combinatie met een temperatuur van  28 graden, was perfect travel-weather. De airco in Margriet her car didn't work (it never did). Dus tijdens het rijden hadden we de ramen open en voelde de wind van buiten heerlijk fris aan...Veel andere toeristen hadden hetzelfde idee als ons...op naar the falls. Had ik jullie al verteld over mijn stoelbuurman in het vliegtuig naar Toronto? Mijn stoelbuurman in het vliegtuig heette Maarten. Hij is 10 jaar geleden naar Canada gegaan voor een studie en ontmoette daar zijn huidige vriendin. En hij vertelde dat hij nu in Kingstone woonde. Maarten bood me na de vliegtuigreis een lift aan naar Belleville, omdat Kingstone net even verder ligt dan Belleville. De lift was niet nodig, want ik werd opgehaald door Marcha, een vriendin van Margriet. Maar Maarten heeft op het vliegveld nog even staan wachten om er zeker van te zijn dat ik opgehaald zou worden. In het vliegtuig vertelde Maarten over de Niagara Falls. En hij vertelde me dat het er erg toeristisch was. Nou, dat klopte helemaal. Zo'n beetje te vergelijken met mijn bezoek aan Lake Louise 3 jaar geleden in de Rocky Mountains. Wat hebben wij toen veel plezier gehad hè Astrid, op het 5 sterren terras van het restaurant/hotel. Het was genieten van het uitzicht, van al die toeristen en van alle lekkere dingen die we kregen op het terras. Margriet en ik hebben de tijd ook ongeveer zo doorgebracht. We hebben tijd genomen voor de gebruikelijke toeristen-foto's. Ja, ik sta zelfs op de foto met een Canadian Mounty. (Een agent van de Canadese bereden politie). Deze foto bewaar ik voor in de movie.  En ondertussen hebben we lekker gewandeld en/of gezeten op mooie plekjes langs de route waar we konden genieten van ons eten en mooie uitzichten op de falls. Bij de falls was ook een groot park met veel mooie bloemen. Ik hou van kleur. Ik hou van groen en bomen. Dus ik werd hier erg blij van. Op een heerlijk plekje in de schaduw van een boom (de zon was er inmiddels weer helemaal bijgekomen) hebben we alles eens 'van een afstandje'  bekeken.  Enige minpuntje: de meeuwen. Maar ze hadden gelukkig al snel door dat wij geen vrienden met ze wilden worden en na een meeuwen-teken van de aanvoerder vlogen ze weg richting de USA (denk ik). Bijzonder in het park was dat we tijdens het zitten verrast werden door sprankling water. Alsof  iemand boven ons in de boom zat en met een plantenspuit ons aan het besproeien was. Maar er zat niemand in de boom. Het water was afkomstig van de falls. En omdat de wind veranderd was, kwam het water als een zachte vriendelijke mini-shower op ons neer. Dit was echt super heerlijk.  Rond 4 uur vervolgden we onze roadtrip richting Brantford.  We ontdekten dat de Tom Tom het niet meer deed. Want de stroomkabel was stuk gegaan. Dus vervolgden we onze weg zonder Tom Tom, maar wel met een bij Tim Hortons gescoorde ice-cappucino. Via allerlei farmer-highways (weggetjes waaraan allemaal boerderijen staan) reden we richting het Westen (Margriet volgde de zon).  We genoten tijdens de rit van het landschap en de hierbij behorende plaatjes en geuren. Om 6 uur kwamen we aan bij Tim en  Daphne in Brantford. Wordt vervolgd!!!